Elmar Egg er ´fæddur 1978 og aldist upp í Hafnarfirði. Hann var mikið hrekkjusvín á yngri árum og tala ég sjálfur af reynslu um óprúttin hegðunarvandarmál sem upp komu...td. dag einn sem móðir mín og faðir komu heim frá henni Ameríku með lítið hlaupahljól handa Didda sínum. Þá sá Elmar sér leik á borði með því að vingast við litla Diddaling í eins og um eina viku ásamt því að plotta hin fullkomna glæp, þá aðeins 11 ára gamall... En allavega fór það svo að Diddi litli átti þetta flotta hlaupahjól í umþbl. viku áður en hjólið hafði skipt ólöglega um eigendur... Ég sakna hjólsins ennþá í dag... ; Emmi var mjög feitur og ófríður sem barn en það ílengdist ekki lengi því um 15 ára aldur tognaði úr barninu yfir í myndarlegan herramann sem sitt hvað kunni í því að heilla hitt kynið... eftir ástarsamband sitt við bekkjarsystur sína Hjördísi, ákvað Emmi að láta reyna á líf piparsveinsins og átti hann eftir að kveikja eldheitan ástareld víðsvegar í hjörtum unglings stúlkna hér í bæ sem og öðrum. Enda, á þeim tíma sem hann, ók um götur bæjarins á stífbónuðu Suzuki TS 70... og átti það nú eftir að eiga stóran þátt í því að móta líf hans á þessum unglingsinsárum... Bæjaryfirvöld höfðu ekki undan við að lagfæra skemdir Elmars á túnum bæjarins þar sem hann´kvittaði oft á túnin með því að spóla í hálfan eða heilan hring... seinna átti hann eftir að segja mér að hann hafði upplifað sig sem einskonar "graffíti artist" sem skildi eftir einkenni sitt vítt og breitt um bæinn... ... (Framhald á morgun... þarf að fara vinna...ég sé að´ég þyrfti að vera í starfi næturvarðar ef ég ætti að skrifa sögu Elmars, en í staðinn ætla ég að nota næstu daga í að stikla á stóru...í lífi þessa merkilega pilts...)
Já jæja þá er komið að því að halda áfram með "Stiklað á Stóru í lífi
Emma Tott" En það var góðvinur okkar Emma sem einmitt á heiðurinn á
því að Emmi átti á köflum eftir að vera kallaður Emmi Tott. Sá
snillingur heitir Einar eða "Bjúgan eins og Emmi kallaði hann" en hann spilaði meðal annars á gítar með stórhljómsveitum á borð við, Basic Abuse
og Stolíu svo einhverjar séu nú nefndar...En allavega á bakvið "Totterinn" eru margar skemtilegar
sögur og hafa samferðamenn Elmars verið fjölmargir í gegnum tíðina.
þar á meðal menn eins og: Pétur Bakari (eða Pétur Leiðinlegi eins og
ég kýs að kalla hann), Trausti Eysteins (af Billanum), Pési litli (úr
hafnarfirði), og svo mætti lengi telja... en sá samferðamaður sem ég
ætla einblína nu á er ólafur nokkur Hreggviðsson... En á meðal Emma og
Óla tókst góður vinskapur hér á árum áður... þó þeir hafi komið úr
ólíkum áttum voru þeir tveir helvíti góðir saman... Emmi gat notað óla
og 'Oli gat notað Emma... það sem ég á við með því er að Emma eru
allskyns plott og plön í blóð borin og sjálfsagt fáir sem standa honum
jafnvígis þegar kemur að þeim athöfnum... En ´´Oli var einmitt mjög
auðveld bráð fyrir meistarann sjálfan...það voru td. ófáar pizzurnar
sem Totterinn splæsti á okkur strákana... sem hann skrifaði á óla og
óli líklegast á einvern annan....Emmi var aldrei feimin við að leyfa
öðrum að njóta arðsins úr slíkum plottum... En svona gengu kaupin
á eyrinni fyrir sig í þá daga... En þó Óli hafi kannski ekki hagnast
fjárhagslega á þeim samskiptum sem urðu þeirra á milli gat hann alltaf
´stólað á það að Emmi myndi ekki horfa upp á það að Óli vinur sinn
yrði lamin í hans viðurvist...En Óli var snillingur í að koma sér í
vandræði!!! Þetta gerist á þeim tíma þegar slagsmál og bar´smíðar
spiluðu stóra rullu í lífi Elmars. En ef það var eitthvað sem þú gast
treyst á, á þessum blóðugu árum '94 - '96, þegar bærinn fylltist af
draugfullu fólki á mín.03:00, þá var það að Emmi sem skyldi vera sá
maður sem ekki hyrfi úr horni þínu þegar eitthvað bjátaði á. Og það
get ég sjálfur skrifað undir... En eitt skiptið þegar við félagarnir
sátum við drykkju heima hjá mér á Hjallabrautinni... þarna voru menn
eins og Emmi, Kristinn Páll, Stjáni, Mikki, óli Hregg, Roskop... við
erum úti á svölum eitthvað að bardjúsa þegar ég og Emmi komum auga á
Hallorm bróðir Magga Hvíta á hjóli fyrir utan blokkina... við rjúkum
undir eins inn í eldhús til að finna þar einvhern viðbjóð til að grýta
fíflið... við komum út á svalir með fangið fullt af eggjum, karteflum
og ef mig minnir rétt eplum og appelsínum einnig... sem sagt var
stórskotarliðið búið að stilla sér upp þarna á svölunum og tilbúið að
slátra Hallorminum... Þegar Ormurinn var búin að fá Egg í andlitið og
Appelsínu í punginn hvarf hann á braut grenjandi eins og aumingi með
hor... En þetta lífgaði svo sannarlega upp á samkomu okkar félaga og
mátti sjá á sumum að ekki voru allir orðnir saddir af slíkum árásum...
og viti menn! Ekki leið af löngu þegar þessi blásaklausi miðaldra
maður kemur hjólandi upp Hjallabrautina og fær stærðarinnar "Grill
Karteflu" í smettið af það miklu afli að það fossblæðir úr nefi
mannsins. Á þessu augnabliki átta ég mig á því að þarna eru menn
komnir með blóð bragðið í mun og öskra af svölunum mínum setningar
eins og: Drullaðu þér í burtu aumingi; Viltu að ég fokking drepi þig
aumingi.. Viltu að ég komi niður og gangi frá þér...
Ekki man ég hverjir þetta voru sem öskruðu en þarna fannst mér nú nóg
komið og byrjaði að reyna fá strákana inn af svölunum og róa þetta
aðeins. Og mig minnir að það hafi næstum alveg gengið og ég hafi verið
að loka svalardyrunum þegar aumingjamaðurinn gerir þau mistök og
kastar karteflunni til baka upp´og í svalarrúðuna... 'A nákvæmlega
tveimur sekúndubrotum tæmist íbúðin og eftir standa ég og Kristinn
Páll gjörsamlega gátaðir... við vissum alveg hvaða örlög
aumingjamaðurinn myndi hljóta... Framhald á morgun...
Já og jæja dömur mínar og herrar… þá er komið af framhaldi af
“-Stiklað á Stóru, sögurnar á bakvið Elmar Eggertsson-“…3….
Nú til að rifja upp það allra síðast frá því í öðrum hluta þá var partý hjá mér á Hjallabrautinni… þegar þessi ókunnugi maður kemur hjólandi og lendir í þeim hremmingum að verða grýttur…. Nú þegar hann tekur þá ákvör’ðun að grýta karteflunnni til baka þá æða menn askvaðandi út úr partýinu og út á götu til að hafa upp á kauða… nú eins og þið vitið var þetta nú á þeim tíma sem við strákarnir vorum að breytast í menn… þessir menn sem hlupu út, voru ólmir í að sýna þessum manni í tvo heimana og það gerðu þeir…Emmi var svona höfðingin í hópnum en var eitthvað seinn út því að mig minnir að Magnús Samúelsson hafi verið fyrstur að manninnum og jafnvel einum of fljótur því hann áttar sig fljótlega að hann er þarna einn á móti honum… En eftir að Maggi fær svona vægt sjokk, sáum við Kristinn Páll að þarna var að duga eða drepast fyrir Magga því kallinn á hjólinu er orðin fokvondur og það sást á honum að hann var hvergi banginn…þannig Maggi ákveður að vaða ein í kallinn… En það fer ekki betur en svo að kallinn virðist ekki vera alveg jafn saklaus og hann leit út fyrir að vera við fyrstu sýn. Hann tekur Magga og snýr hann niður með léttum “Sniðkrók” og við Páli áttum okkur á því að þetta er einhver glímukóngur og alveg nautsterkt helvíti… og hvað eftir annað reynir Maggi og alltaf nær kallinn að snúa hann niður og taka svo einn léttan löðrung á eftir… Nú þarna rétt á eftir að Kallinn er búin að dúndra Magga niður og slá hann utan undir tvisvar, koma þá hinir strákarnir og sjá þar að Maggi greyið var þar helrjóður í kinnum eftir útreið Glímukóngsinns…Og nú var komið að bjóða kónginum upp í allt annan dans því Elmar var þarna komin og var nú alls ekki sáttur með hvernig Glímukóngurinn var búin að fara með Magga greyið…Emmi kom þarna og ath. Hvort ekki væri allt í lagi með Magga, rétt eins og þjálfari í fimmtaflokki myndi gera, að því loknu minnir mig að hann hafi sagt við Glímukónginn… Jæja Kallinn… nú skal… ég.. sko snýta mér með þér Helvítis pappakassinn þinn!!! Og viti menn Emminn var nú ekki lengi að finna andlit mannsins með hnefum sínum og má segja að hann hafi nú lúskrað vel á kauða þar til við köllum af svölunum að nú ættu menn að hætta… nú Emmi virðir það og segir manninum að drulla sér heim… eitthvað virtis maðurin nöldra, en strákarnir leggja nú heim í átt að blokkinni allir nema Hreggarinn, hann röltir þar að manninum sem virtist nokkuð pústraður eftir áttökin en ekkert alvarlegt...
En svo ´þegar allt virtist á enda komið og allur æsingur úti… þá gefur Oli manninum þetta hrikalega olbogaskot sem sér greyið manninum fyrir ferð upp á spítala…. ‘Eg mann hvað mér fannst þetta hrikalegt ´því allt virtist þetta nú búið og var því algjörlega ástæðulaust hjá Óla ... Mig minnir að þetta hafi farið fyrir dóm og allt hafi fallið á óla þar sem við félagarnir kvittuðum allir fyrir því að hann hafi átt alla sökina.… Enda glórulaust hjá drengnum.... Emmi var nokkuð sáttur við þann dómsúrskurð… eins og reyndar flesta held ég……
