Fyrst þurfti þó að koma bílnum í skikkanlegt horf en hann hafði gefist upp fyrir skömmu á leið sinni til Vínarborgar er danskur félagi ætlaði að sækja danska kærustu sína. Við fengum flugþjóninn Lubo til að skutlast með okkur í von um að pumpa lífi í frakkan. Það tókst svo æðivel að ég fór strax að plana ferð um álfuna okkar.
Allt gékk að óskum til að byrja með, ekki feilspor á fyrsta legg en þó var hann hvíldinni feginn í Budapest einsog sést á myndinni.
Þessi var tekin við landamæri Ungverjalands og Slóveníu. Glaður bílstjóri á góðri stundu.
Næst var haldið til Ljubljana. Þar gafst Frakkinn upp við ein gatnamótin. Leggurinn sem slíkur var easy en þegar í borgina var komið slökknaði bara allt í einu á honum.Eftir grúsk, svita og blótsyrði fannst kvillinn sem var lítilsháttar. Sambandsleysi í kveikjukerfi.
Því var reddað í snarhasti en svo ekið að verkstæði. Frakkinn náði ekki þangað og varð því að kalla út tvo viðgerðarmenn. Þeir komu með verkfæri og sína fagþekkingu og bíllinn spriklaði af stað og skundaði til Feneyja.
Eftir þann fagra stað lá leiðin til Graz, Austurríki. Alparnir voru bílnum engin hindrun og virtist hann jafnvel kunna vel að meta þá náttúrufegurð sem við blasti.
Við komuna til Bratislava fékk fákurinn svo meðferð sem hann hafði svo sannarlega unnið sér fyrir. Velheppnuð ferð og enn eitt dæmið um nauðsyn samgangna.
