Helsti gallinn við þessa tilveru er að allt sem er gott, tekur enda. Þessi fagri bíll hefur fylgt mér í gegnum súrt & sætt síðan Diddi selbitaði lyklana yfir teitið sem við vorum í Verslunarmannahelgina ´06.. Rausnalegri gjöf hef ég ekki fengið og verð ég að sjálfssögðu í ævilangri skuld við Didda héðanífrá.
Það má segja að kerfið hafi afneitað bílnum. Ekki nógu góður og ekki nógu margir öruggispúðar á víð og dreif um bílinn. Krókur fékk í mallann og ríkið náði sínu fram. Ég sit eftir með sárt ennið.---
Björn Arnar hugðist skrifa harðorðann pistil á bloggi sínu (sjá hér til hægri undir BAH) gegn bílum en vil ég biðja kauða um að athuga þá staðreynd að sumir bílar eru meðal okkar til að þjóna.
---
Að lokum ber mér að tilkynna að pistils um Danmerkurferð mína er að vænta. Þar valsaði ég um ásamt Herði og hans fylgdarliði en vann einnig hörðum höndum til að eiga ofaní mig og á. Þegar Hörður er annars vegar, verður að skjalfesta það og hvað er betra en internetið til slíks..!
Þó vil ég geta þess að það verður ekki ritað orð á þessum miðli framar nema um meðalundirtektir verði að ræða.
